Gdy dorwiesz coś, co chrzęści mile,
nie sądź, że to na zawsze dane.
Pożujesz to przez krótką chwilę
i czujesz w konsystencji zmianę.

Gdy coś zapachem takim wionie,
że aż się zęby wbić zachciewa,
zaczekaj z dzień. Te cudne wonie
jutro inaczej będą śpiewać.

Lecz nie ma tego złego, co by
i nie wie nikt, co się okaże.
Gdy takiej wiedzy masz zasoby,
czasami możesz zmylić straże

i zbiec. Więc miej się na baczności,
ostrz stale ślepia jak krogulec,
bo to, co cię w tej chwili złości,
też wkrótce zmianie może ulec.

Mój program wyborczy? Niech ujmę to skromnie:
ja, mną, dla mnie, ze mną i – jasna rzecz – o mnie.
Każdemu wyborcy to, o czym zamarzę
(nie zechce? Już ja mu niechcenie pokażę!),
każdemu patriocie ćwierć orła do garnka,
zaś dla ducha czasu połowa zegarka,
dla każdej wartości miejscówka w praw zbiorze,
dla obcych darmowy bilecik za morze,
dla osłów spragnionych słów wielkich cysterna,
nad wszystkim ogromna zaś ma sempiterna.
Że co? Ktoś już wyszedł z podobnym programem?
Mój program! By kraść go to trzeba być chamem!

Obereczek z siekiereczką,
rach-ciach-ciach po łbach,
kto w to wkręci się kółeczko,
tego w czerep trach!
Kto w to wkręci się kółeczko,
tego w czerep trach!

Z lewa Jędrek, z prawa Tadek,
łupu cupu cup!
tylko do nich zbliżysz zadek,
zaraz z ciebie trup,
tylko do nich zbliżysz zadek,
zaraz z ciebie trup.

A i przodka szybko spotka
łomot oraz grzmot,
wepchnie się go do wychodka,
zwyzywa od ciot,
wepchnie się go do wychodka,
zwyzywa od ciot!

Tu do Władzi pędem sadzi
zalotników rój,
choć ich Władza wkrótce zdradzi,
powie: tyś nie mój,
choć ich Władza wkrótce zdradzi,
powie: tyś nie mój.

Pełno ruchu w swojskim duchu,
batogiem przez twarz:
ty bigocie! – ty komuchu!
gdzie te łapy pchasz?
ty bigocie! – ty komuchu!
gdzie te łapy pchasz?

Kto na fali, tego zwalić
po bratersku z nóg,
żonę zgnoić, chatę spalić,
tak dopomóż Bóg!
Żonę zgnoić, chatę spalić,
tak dopomóż Bóg!

Raz dokoła, z siekiereczką,
łupu-cupu, bij!
Wije nasze się kółeczko
niczym stado żmij,
wije nasze się kółeczko
niczym stado żmij.

wszyscy prócz was przychodzą na wezwanie
zjawiają się wyrażni skończeni w szczegółach
zgadzają się na długą solidną rozmowę
w której obojętność pozwala wybrzmieć racjom
biorą ochłap wzruszenia, pomyślenie zdawkowe
bez podlewania łzami zachowują świeżość
nie wstają w środku zdania tak jak wy
najpotrzebniejsi moi i najokrutniejsi

was może spłoszyć lekkie odwrócenie głowy:
wylatuje mi z książki zasuszone zdjęcie
i spostrzegam że zwiędło w zbyt chłodnym klimacie